Պետական ​​պաշտոն զբաղեցնելու համար պետք է որոշ ժամանակ ապրես երկրում և չունենաս այլ քաղաքացիություն․ Ռուբեն Վարդանյան

Պետական ​​պաշտոն զբաղեցնելու համար պետք է որոշ ժամանակ ապրես երկրում և չունենաս այլ քաղաքացիություն․ Ռուբեն Վարդանյան

Գործարար Ռուբեն Վարդանյանը, որը բնակության է տեղափոխվել Արցախ, հարցազրույց է տվել ռուսական Forbes-ին և պատմել իր որոշման պատճառների մասին։ Զրույցից մի հատված թարգմանաբար՝ ստորև։

Ասացիք, որ Ռուսաստանում ձեր ունեցվածքը փոխանցելու եք ընտանեկան հիմնադրամին։ Ո՞վ է կառավարելու այն։

– Իմ ակտիվները տնօրինում է ընտանիքի գրասենյակը։ Հասկացեք, ես քաղաքացիություն չեմ փոխում, քանի որ շատ բաներ չեմ կարողանա անել։ Բայց կարող է իրավիճակ ստեղծվել, երբ ես ստիպված լինեմ ու ճիշտ համարեմ հանրային դիրքորոշում ընդունելը։ Հայաստանում օրենքն արգելում է պետական ​​ծառայողներին երկքաղաքացիություն ունենալ և ունեցվածք ունենալ արտերկրում։ Բացի այդ, պետական ​​պաշտոն զբաղեցնելու համար պետք է որոշ ժամանակ ապրես երկրում և այդ ընթացքում չունենաս այլ քաղաքացիություն:

– Նախատեսու՞մ եք պետական ​​պաշտոն ստանձնել:

– Ոչ: Ուզում եմ գործելու լիակատար ազատություն ունենալ, այդ թվում՝ բարոյական տեսանկյունից։ Այնուամենայնիվ, Արցախը մի տարածք է, որը դեռևս չունի լիարժեք որոշակի կարգավիճակ, և այս հակամարտության պատմության մեջ ես չեմ ուզում փոխարինել Ռուսաստանին։

– Կարելի՞ է ասել, որ այդ տեղափոխությունը ձեր քաղաքական կարիերայի սկիզբն է։

– Ռուսաստանի համար շատ ցավոտ թեմա է այն, ինչ կատարվում է Ուկրաինայում։ Հայերի համար Արցախն ավելի մեծ ցավ է. նման ճգնաժամի պայմաններում և՛ քաղաքականությունը, և՛ պաշտոնները երկրորդական են, հիմա, առաջին հերթին, անհրաժեշտ է համախմբել հասարակությանը, կանխել այն իրավիճակը, երբ մենք կարող ենք կորցնել ամեն ինչ։

Մենք ապրում ենք աշխարհում, որտեղ տեղի են ունենում արմատական փոփոխություններ. հին աշխարհը փլուզվում է և ոչ թե մեկ տարածաշրջանում, այլ ամենուր և բոլոր ուղղություններով՝ քաղաքական, տեխնոլոգիական և հոգեբանական: Համաճարակ, տեխնոլոգիական նորարարություններ, քաղաքական կատակլիզմներ, պատերազմներ… Սա հանգեցնում է նրան, որ մարդկանց մոտ աճում է անհանգստության և անվստահության մակարդակը։ Ապագայի անկանխատեսելիությունը շատ վտանգավոր է։ Իսկ ես նախընտրում եմ լինել այնտեղ, որտեղ ամենադժվարն է իրավիճակը։

– Ո՞րն եք տեսնում Արցախում Ձեր գլխավոր խնդիրը:

– Պայմանների ստեղծում Արցախում հաջողակ հասարակություն կառուցելու համար, որը կունենա հզոր տնտեսություն և սոցիալական ինստիտուտներ, որոնք կբարձրացնեն երկրի և տարածաշրջանի անվտանգությունը։ Եվ այս առումով իմ հիմնական գործառույթն է օգտագործել իմ փորձը (և՛ կառավարչական, և՛ ֆինանսական) և իմ կապերը՝ զուգորդված իմ հնարավորությունների հետ որպես մարդու, որը կարողանում է պայմանավորվածության գալ:

Ամեն ինչ անել, որպեսզի խորը երկարատեւ հակամարտության ծայրահեղ ծանր իրավիճակի պայմաններում Արցախը պահպանի իր հողերը, որտեղ հազարավոր տարիներ ապրել են հայերը։

Միաժամանակ փորձեք սկսել հարեւանների հետ հարաբերություններ կառուցելու դժվարին ճանապարհը՝ հենվելով ոչ թե այլատյացության ու փոխադարձ ատելության, այլ միմյանց կողքին ապրել սովորելու ցանկության վրա։ Ես միշտ եղել եմ մարդ, որը միշտ կապել եմ անկապելին։ Ես պատերազմին չեմ մասնակցել, չեմ կռվել, այս առումով ինձ հետ շփումը կարող է ավելի հեշտ լինել, քան Արցախյան պատերազմի միջով անցած մարդկանց հետ շփումը։

Աղբյուրը՝   civilnet.am